The End: Bangkok en thuiskomst

The End: Bangkok en thuiskomst

Zaterdag 1 maart

We staan vandaag vroeg op, ontbijten, checken uit en lopen de berg op waar we om 9.00 uur opgehaald worden om naar de haven van Koh Tao gebracht te worden. Er staat een enorme rij voor de balie waar je je ticket om moet ruilen voor stickers. Deze sticker moet je op je shirt plakken zodat het personeel snel kan zien welke boot je moet hebben…. Klinkt een beetje kinderachtig….en dat is het ook! ;-)

Het personeel van de boot roept om dat de boot die wij moeten hebben bijna vertrekt en dat iedereen die er nog op wil op moet schieten. Beetje vreemd aangezien meer dan de helft van de passagiers nog in de rij staat bij het loket en het dus juist het personeel zelf is wat op moet schieten, maar ja this is Thailand zeggen we inmiddels…

Een uur later zitten we op de boot richting Koh Phangan waar we vervolgens een half uurtje moeten wachten op onze volgende boot naar Don Sak. Hier gaan we per bus verder naar de luchthaven van Surat Thani, waar we uiteindelijk om 16.00 uur aankomen.

Om 18.00 uur is onze vlucht naar Bangkok. Merle wordt vandaag 3 jaar, dus gebruiken we deze tijd om via Whatsapp voor haar te zingen en een late lunch te eten. Ons vliegtuig heeft ook nu weer wat vertraging natuurlijk, maar bij aankomst bij ons hotel in Bangkok worden we beloond!

Vier-sterren-resort Chillax. Heerlijk luxe…..ontvangst met een drankje, tassen worden naar de kamer gebracht, zwembad op het dak van het resort en we hebben een kamer met een 2-persoons jacuzzi. Blij bestellen we roomservice en duiken we na het eten met een drankje de jacuzzi in. Zucht……te vroeg gejuicht……. het water waar we inmiddels inzitten ruikt naar riool met rotte eieren en de drankjes uit de mini-bar zijn allemaal een jaar over de datum!! Tja….this is Thailand hè?!

Het bed ligt wel heerlijk, maar ’s nachts komen we er helaas achter dat het allemaal wel weer erg gehorig is. Rond 4.30 uur komen onze dronken buurjongens thuis. Ze hebben blijkbaar nog geen zin om te slapen en gaan op hun kamer vrolijk verder feesten. Wanneer Ivan en ook een andere vrouw uit het hotel ze vriendelijk gaan verzoeken wat zachter te zijn krijgen ze het antwoord: “We’re checking out tomorrow, so we don’t give a fuck!!” Ok…. ‘beter een goede buur dan een verre vriend’ gaat hier niet echt op! Maar goed, wel puntje voor hen… ;)

Zondag 2 maart

Ontbijten doen we bij een restaurantje 50 meter verderop. Hierna nemen we de watertaxi over de Chao Phraya rivier naar Chinatown om te shoppen. Voordat we op de boot stappen is er nog een grapjes die beweert dat de watertaxi vandaag niet vaart omdat het een of andere feestdag is. Uiteraard komt er meteen achteraan dat hij best bereid is om ons tegen een ‘kleine’ vergoeding weg te brengen. Typische toeristentrucs waar we als doorgewinterde backpackers (ahum) natuurlijk niet intrappen haha!

Het is vandaag 35 graden en benauwd, niet echt ideaal weer dus om te shoppen. We kopen snel nog wat kleine souvenirs en nemen de watertaxi weer terug. Op deze taxi is een gids aanwezig die ons vrolijk vertelt over alle mooie “fouwers and bitches” langs de route (hihi, flowers and bridges).

We lunchen onderweg terug naar het hotel en duiken nog even het zwembad in op het dak. Aan het einde van de middag frissen we ons op en lopen we richting de bekendste straat van Bangkok “Khao San Road”. Hapje eten, drankje, de laatste souvenirs en eindelijk die mooie Michael Kors tas voor mij (zo goed als echt)!

Maandag 3 maart

De laatste dag…… jeetje wat zijn die 6 maanden snel gegaan achteraf zeg!! Voor de laatste keer wakker worden, ontbijten en leuke dingen doen voordat het toch echt tijd wordt om weer terug te keren naar de realiteit.

We hebben onze kamer tot 18.00 uur bijgeboekt omdat onze vlucht pas om 2:25 uur vannacht is. Vandaag genieten we nog van het zwembad van het resort. Rond 15.00 uur gaan we naar de kamer voor een kleine lunch en pakken we de tassen. Douchen en nog heel even relaxen voordat we om 18.00 uur toch echt de sleutel in moeten leveren. Fris en fruitig zetten we onze bagage in de opslag en lopen we naar Khao San Road. We kopen het aller-aller laatste souvenirtje van deze reis: een setje ‘slingers’ die je in de brand kunt steken die ze hier voor de vuurshows gebruiken. Op de laatste dag blijkt Ivan toch opeens aardig te kunnen onderhandelen bij de aanschaf ervan. Binnenkort de eerste show bij ons op het balkon, komt dat zien ;)

Na ons laatste Thaise diner gaan we terug naar ons hotel waar we in de lobby wat schrijven en wachten op de taxi. Om 22.30 uur brengt deze taxi ons naar het vliegveld. Onderweg laat hij ons zien waar de protesten plaatsvinden waar we de afgelopen weken zoveel over gezien hebben op tv en zien we veel politieposten, agenten met kogelvrije vesten en helmen. Gelukkig hebben we daar de afgelopen dagen zelf niets van gemerkt.

Dinsdag 4 maart

Op het vliegveld kopen we een fles Sangsom (thaise rum) om thuis een bucket te maken en wisselen we ons laatste geld om naar euro’s. We zetten nog even snel een verhaal online en stappen het vliegtuig in voor het eerste deel van de terugreis. Op naar Dubai, waar het hele avontuur 6 maanden geleden begon!

Een vlucht van ruim 6,5 uur en we komen daar plaatselijke tijd 6.05 uur in de ochtend aan. Uiteindelijk moeten we ons nog best halen, want door alle controles en grote loopafstanden is het al 08:00 uur, de vertrektijd van ons vliegtuig naar Amsterdam, voordat we het weten. Die vlucht is net als onze vlucht naar Dubai van 6 maanden geleden met de Airbus A380, oftewel dat enorme vliegtuig waar je zelfs een privekamer met bed en badkamer kunt krijgen als je wilt.

Wanneer we in het vliegtuig stappen blijkt dat ik stoelnummer 85D heb en Ivan heeft nummer 57 B. Hmmm… dat zit waarschijnlijk niet naast elkaar. Al snel blijkt dat het hele vliegtuig stampvol zit en veel mensen niet naast hun mede-reizigers zitten. Zelfs moeders die helemaal aan de andere kant zitten van hun 5-jarige kind. Vreemd! Gelukkig kunnen we na wat schuifwerk en medewerking van andere passagiers toch naast elkaar zitten. Wel zo gezellig!

Deze vlucht vertrekt rond 8:00 uur en zal ons volgens planning in 7 uur en 20 minuten naar Amsterdam vliegen. Tja, ‘volgens planning’ wel, want eenmaal in het vliegtuig roept de piloot om dat er een probleem is met de tweede bezinetoevoer. We hebben 20 minuten vertraging. Al snel wordt het 40 minuten en 60 minuten. En dan…. Er willen wat mensen het vliegtuig uit omdat ze het niet meer vertrouwen. Geen probleem, die mensen zijn er zo uit. Maar oh ja, ook de bagage moet uit het bagageruim natuurlijk. Zucht….. Met 2 uur vertraging stijgen we dan eindelijk op. Niet leuk als je weet dat er mensen op Schiphol op ons staan te wachten. Wij denken misschien nog: “wat maakt die 2 uur uit op een half jaar?”, maar ik denk dat met name onze moeders daar net even iets anders over denken haha. Hopelijk hebben ze de vluchtnummers voor vertrek van huis gecheckt online. Na alle vertraging en krap 15 minuten in de lucht heeft Ivan ‘The Hobbit 2’ al uit en ben ik 5 afleveringen ‘Friends’ verder. Lang leve het entertainmentsysteem van Emirates! Om 14.44 uur plaatselijke tijd (met 2 uur en 4 minuten vertraging) komen we dan eindelijk aan op Nederlandse bodem. Zes maanden en 2 dagen na ons vertrek…

Een beetje angstig lopen we de douane door, want ik moet er toch niet aan denken dat ik mijn mooie Michael Kors tas in moet leveren haha! Terwijl we door de schuifdeur lopen maakt de angst plaats voor blijdschap en geluk. Ouders, broers, zussen, zwager, nichtjes en goede vrienden staan ons op te wachten. Fenne, Merle en Finn komen op ons afgerend met rode rozen, tekeningen, dikke zoenen en stevige knuffels. Pffff…. toen pas beseften we ons eigenlijk pas hoe lang een half jaar is en hoe we deze mensen gemist hebben!! Wat waren het geweldige maanden, maar wat is het ook geweldig om zo weer thuis te komen.

Na iedereen geknuffeld te hebben gaan we met z’n allen richting Spijkenisse waar we bij Dirk en Ineke gezellig samen een broodje eten, bijkletsen en souvenirs uitdelen.

Dit is dan echt ons allerlaatste reisverslag van deze reis. Superleuk dat er zoveel mensen onze verslagen steeds weer hebben gelezen en op die manier onze reis met ons hebben meebeleefd….. dank jullie wel!!!

Nathasja en Ivan