Thailand voor gevorderden: Chiang Rai

Thailand voor gevorderden: Chiang Rai

Op maandag 20 januari worden we 's ochtends rond een uur of half 11 opgehaald voor onze rit naar Chiang Rai. Een overvolle minibus komt de straat inrijden, helemaal volgeladen met backpackers en locals. Ik mag voorin gaan zitten aangezien het busje helemaal vol zit en da's achteraf maar goed ook want het blijkt een aardige achtbaanrit te worden.
Een kleine 4 uur lang blazen we in een razend tempo over hobbelige wegen en kronkelende bergpaden richting het verre noorden van Thailand.
Uiteindelijk worden we afgezet bij de centrale bushalte van Chiang Rai, hier hebben we afgesproken hebben met de mensen van het guesthouse Ban Lom Jen om ons op te halen.
Na een half uurtje wachten beginnen we ons echter af te vragen of we wel goed zitten, geen transfer te zien! We willen net gaan bellen als er ineens een auto op ons af komt rijden met daarin Jan, de Nederlandse eigenaar van het guesthouse. Het blijkt dat Chiang Rai maar liefst twee centrale busstations heeft en dat door een verwarring Jan bij de andere op ons stond te wachten. Eind goed al goed en tijdens een gezellige rit richting het guesthouse vertelt Jan ons al veel over de stad, de bezienswaardigheden en ook over hoe het leven hier is. Bij het guesthouse aangekomen maken we kennis met de Thaise Son, Jan's vrouw. Onze kamer is prima en we hebben een mooi uitzicht over de rijstvelden. We genieten 's avonds van de kookkunsten van Son, borrelen nog even na en krijgen tips voor de komende dagen.

Dinsdag 21 januari
We schuiven aan voor het ontbijt en zijn aangenaam verrast..... Wat heerlijk: vers gebakken brood zoals in Nederland!!! Jan blijkt naast gastheer ook een prima bakker te zijn :-) Hij bakt twee keer per week vers brood, appeltaartjes, appelflappen, kaasbroodjes en brownies. En laten wij dat nou toevallig allemaal erg lekker vinden hihi. Vers gebakken brownie bij het ontbijt, dat is pas vakantie!!
We huren vandaag een scootertje om de omgeving te verkennen. Als eerste bezoeken we het olifantenpark van Chiang Rai. We kopen een wasmand vol bananen en suikerriet voor €1,10 om de ollies te voeren en maken wat foto's. De Aziatische olifant is volgens ons minder mooi dan de Afrikaanse en zeker minder gevaarlijk.
Door naar de hotsprings. Deze vallen iets tegen en we besluiten hier niet te zwemmen, maar wel te lunchen. 
Hierna rijden we verder naar het centrum van Chiang Rai, waar bij de Golden Clock een grote markt te vinden is. Altijd leuk die kraampjes met bizarre dingen in de aanbieding.
Wanneer we terugrijden begint het al donker te worden en flink af te koelen.
Terug bij het guesthouse nemen we een warme douche om op te warmen en kleden ons goed aan voor het diner. Het is hier 's nachts rond de 8 graden (brrrrr....dat is lang geleden voor ons) en we krijgen van Son een extra deken om te slapen.

Voor de volgende dag hebben we een auto met prive-chauffeur geboekt, welke ons om 9.00 uur komt halen. We hebben van te voren een route uitgestippeld met de dingen die wij graag willen zien.
Onze eerste stop is 'The Black House', gebouwd en ingericht door een Thai die in Amsterdam beeldende kunst heeft gestudeerd. Een enorm zwart puntig huis, wat mij betreft allemaal iets te luguber ingericht met schedels, botten, kattenvachtjes en slangenhuiden, maar leuk om gezien te hebben.
Stop nummer twee: Tribe-Villages met de welbekende 'Longnecks'. We komen aan in een dorpje met 4 verschillende stammen achter elkaar. We wilden het wel met eigen ogen zien, maar het is precies zoals we al dachten: een beetje nep en erg gemaakt. Maar ja, die ringen om de nekken bij de Longneck vrouwen en enorme gaten met ringen in de oren van de Big-ears kun je natuurlijk niet faken.  Alle vrouwen van de dorpjes staan bij een souvenier-kraampje (welke overigens allemaal dezelfde producten hebben.....zo niet handig!), of zijn sjaals aan het weven om ze vervolgens aan de toeristen te verkopen. We komen langs een crêche, waar de kinderen van het dorp Engels en rekenen krijgen. Ook hier weer wordt er door de kindjes een liedje voor ons gezongen. Net voordat we het dorp weer uitlopen zitten er nog twee kleine kindjes te spelen, met elkaar en..... een schaar! De ene zit ermee in de grond te steken en raakt steeds op een haar na het beentje van de ander. Oma zit er bij en kijkt er naar ;-)
Vervolgens rijden we door de vele ananas-velden naar een grote theeplantage voor een kopje (je raadt het natuurlijk al) thee met een stuk groene thee-cake. Het is een mooie lokatie, overal waar we kijken zien we theeplantjes, strak in rijen. 
Een stuk verderop op een berg ligt een grote bloementuin van de moeder van de koning. Deze schijnt erg mooi te zijn, maar de chauffeur vertelt ons dat we daar eigenlijk geen tijd voor hebben omdat het een lange rit omhoog is. Maar hij heeft wel een alternatief: op de route kunnen we ook mooie bloemen zien en het is nog gratis ook! 
Na 5 minuten stoppen we ineens bij de plaatselijke intratuin, haha... Gratis, ja dat snappen we!
Door naar Mae Sai, het grensgebied tussen Thailand en Myanmar (het vroegere Birma). Hier lunchen we met een mooi uitzicht op het buurland. We bezoeken snel de lokale markt met Chinese elektronica, opium, pruiken, wapens en porno DVD's. Dat is weer eens wat anders dan de martk van thuis ;-)
Volgende stop: 'The Golden Triangle'. Het drielandenpunt van Thailand, Myanmar en Laos en tevens het opiumcentrum van vroeger. We varen met een bootje de rivier op om langs Myanmar te varen en daarna naar Laos. Daar mogen we een half uurtje aan land om taxfree te shoppen op de markt. Speciaal voor toeristen en de Thai, zonder paspoort-toestanden. Ze verkopen met name tassen, Laosbier en whiskey met een slang of schorpioen er in, die je zogenaamd sterker zal maken. We zijn officieel op Laos bodem nu dus dat betekent dat er weer een koelkastmagneet gescoord moet worden! Het eerste kraampje dat we tegenkomen verkoopt ze dus dat was snel geregeld.
Met de boot terug naar Thailand voor onze laatste stop van vandaag: het opium museum, waar de hele geschiedenis van opium wordt weergegeven.
Rond 19.00 uur komen we weer aan bij Jan en Son, precies op tijd voor het diner :-)

Donderdag 23 januari, alweer de laatste dag in Chiang Rai.
 We gebruiken deze dag vooral om uit te slapen, te relaxen en onze verdere stappen te bekijken. In het restaurant van Ban Lom Jen zit de in Thailand wonende Nederlander Peter een bak koffie te drinken. Hij vertelt ons dat de vluchten die wij hebben uitgezocht om naar de eilanden te vliegen veel goedkoper kunnen en legt via de iPad binnen 5 minuten contact met zijn persoonlijke reisagent. Dit blijkt gewoon zijn buurvrouw te zijn in de villawijk waar Peter woont. Snel even onze namen en paspoortnummers doorgegeven en we stappen bij Peter in de auto, die ons meeneemt naar zijn buurvrouw. Hier liggen de tickets al klaar, we betalen inderdaad minder dan via internet en binnen 1 minuut staan we weer buiten. Dat is nog eens zaken doen! Peter zet ons weer af in het centrum waar we wat shoppen in het winkelcentrum. Hij woont al 40 jaar in Thailand, is hier voor de 4e keer getrouwd, kent veel mensen hier en heeft erg leuke verhalen. Hij vertelt ons bijvoorbeeld dat ze hier geen cellentekort hebben. De oplossing is dat ze iedere keer wanneer de gevangenis vol begint te raken de poort gewoon open zetten. Iedere gevangene die vervolgens door de deur naar buiten loopt en dus "ontsnapt", mogen ze neerschieten..... Cellentekort opgelost dus ;-)
Na het shoppen eten we wat, lopen de gezellige nightbazaar op en kopen we vast wat leuke souveniertjes.
Deze nightbazaar is eigenlijk maar een van de weinige echt toeristische hotspots van deze stad en dat maakt het juist zo leuk hier. Het is veel minder ver ontwikkeld en minder massaal dan in Chiang Mai dus je beweegt je hier veel meer tussen de echte locals en zo krijg je een goed beeld van de echte Thai: enorm beleefd, een beetje verlegen, altijd behulpzaam maar helaas vaak wel met verkeerde informatie, maar wel altijd met een grote glimlach op het gezicht! 
Het advies om altijd een metertaxi te nemen (betrouwbaar en veel goedkoper) volgen we op en we houden er een aan. Als we eenmaal rijden weigert de chauffeur zijn meter aan te zetten en wordt erg boos wanneer wij zeggen dat we dat niet accepteren. Na een pittige discussie maken we toch maar een deal omdat er bijna geen taxi's meer rijden op dit tijdstip en we op deze ook 20 minuten hebben moeten wachten. Tegen onze principes in, maar je wilt toch naar huis. En omgerekend hebben we waarschijnlijk een hele euro teveel betaald, dus tja da's nog te overzien.

Vrijdag 24 januari
Na (weer) een enorm lekker ontbijt pakken we de tassen in en nemen we afscheid van Ban Lom Jen. Jan brengt ons naar de luchthaven, waar we om 11:15 uur van Chiang Rai naar Bangkok vliegen. We hebben op Bangkok 1,5 uur om onze tassen van de band te halen, opnieuw in te checken voor onze vervolgvlucht naar Surat Thani en een hapje te eten. We lunchen erg vies bij het enige restaurantje voor de douane. Dit omdat we eerder al hebben meegemaakt op andere kleine vliegvelden dat je eenmaal achter de douane niets meer kunt krijgen. Valt dat even vies tegen als we richting het vliegtuig lopen! Eenmaal door de controle zitten namelijk in 1 gang op een rij: Mac Donalds, KFC, Burger King en de Subway. Ivan baalt als een stekker en gaat alsnog uit principe een burger halen bij de Mac en ik neem nog een ijsje, waardoor we bijna onze vlucht missen " Last boardingcall for Flightnumber 2476 to Surat Thani".

Eenmaal aangekomen in Surat Thani komen we aan in één grote chaos van onvriendelijke mensen. We hadden hier al over gelezen, maar dit slaat alles! Iedereen wilt je daar iets verkopen....bootticket, busticket, taxi.... En als je ze vriendelijk afwijst gaan ze tekeer en wuiven ze met hun handje dat je op kunt zouten. De taxi's zijn hier volgens ons veel te duur en metertaxi's doen ze hier niet aan, dus nemen we de bus naar het centrum en vanaf daar een tuktuk naar ons hotel. Al met al zijn we een euro goedkoper uit en twee uur later op onze bestemming haha, maar we hebben nu ook wel meteen een bootticket naar Koh Samui voor de volgende dag kunnen regelen bij een vriendje van de tuktukjongen.
Ons hotel in Surat Thani is net nieuw, dus mooi, schoon en ruim. Alleen het bed is echt kei- en keihard, lijkt net alsof je opgebaard ligt als je erop ligt...Ach, het is maar voor één nachtje. We eten die avond in het enige restaurant van de straat waar ze ijsblokjes in het bier gooien (wat trouwens het enige drankje is wat ze hier hebben) en twee zinnen engels kunnen: "Ahhhh Yes" en "We don't have". We krijgen dan ook niet helemaal wat we besteld hebben, maar we hebben wel lekker gegeten. Op de rekening stond dan weer WEL wat we besteld hadden omdat dat dan weer net ff iets duurder was, haha.

Zaterdag 25 januari, eindelijk naar de Thaise eilanden!
Om 10:00 uur staat de gereserveerde tuktuk klaar om ons naar het kantoortje van de bootmaatschappij te rijden. Daar aangekomen moeten we nog 40 minuten wachten, maar we moeten toch nog ontbijten, dus dat komt goed uit. Daarna worden we in een busje gepropt waar we tot onze verbazing de enige toeristen zijn. Het busje stopt onderweg naar de haven zo'n 15 keer om locals in en uit te laten stappen en pakketjes af te geven. We worden een klein beetje bang voor waar we uiteindelijk terecht gaan komen en hebben ook nog geen ticket voor de boot in handen..... Uiteindelijk worden we als laatsten keurig bij de haven afgeleverd, krijgen we van de chauffeur 2 tickets en zijn we precies op tijd voor de klaarstaande ferry naar Koh Samui. Na een tocht van bijna twee uur komen we aan op het eiland Koh Samui.........  Eindelijk zon, zee, strand en cocktails!!! :-)