Botswana part II: Chobe, The Smoke that Thunders & WILDE dieren blijven WILDE dieren!

Botswana part II:
Chobe, The Smoke that Thunders & WILDE dieren blijven WILDE dieren!

Vrijdagmiddag 8 november
Terug in de realiteit na 3 heerlijke dagen Okuti.
Terug naar Audi-camp (toen Ivan de naam zag van deze camping was 'ie gelijk verkocht haha) in Maun om ons matras (weer droog) op te halen en de tent op te zetten. We liggen er vroeg in die avond!

Zaterdag 9 november vroeg op pad richting Moremi National Park, camping Khwai. Vrij pittig om in dat park te rijden... Diep zand, veel diepe kuilen en het park was ook nog eens dicht begroeid, dus niet veel te zien onderweg. 
De camping is ook al niet wat we er van hadden verwacht. Geen personeel, geen receptie, veel aapjes die rond je tent blijven lopen en constant alles van je willen pikken en vies sanitair. "Een douche met warm en koud water" stond er in de beschrijving..... Dat hebben ze wel erg letterlijk genomen. Er hangen twee aparte douchekoppen welke aan elkaar zijn gebonden met een ijzerdraadje. De een geeft kokend-heet water en de ander ijs-koud. Het is dus bevriezen of verbranden ;-)
Op onze campingplaats ligt een grote hoop olifantenpoep, dus die lopen hier ook gewoon vrolijk rond! Deze camping is namelijk unfenced oftewel er kan ineens van alles voor je deur staan. Vooral bavianen en hyena's zorgen vaak voor overlast doordat ze over de camping lopen op zoek naar voedsel en hierbij agressief kunnen worden tegenover mensen.
Selfdrives in Moremi zijn hier bijna onmogelijk ontdekken we die middag, met name door de slechte "wegen" en het gebrek aan bewegwijzering. Na een paar uur rondrijden blijft de score dan ook steken op slechts 1 zebra en wat impala's.
Als we net klaar zijn met eten en de avond begint te vallen, begint het (nacht)leven in de bush flink in bewegingte komen. Overal geluiden en geritsel in de bosjes. Of dat nou een hamster of een olifant is geweest zullen we nooit weten, want we zijn maar snel de tent in gegaan...

De volgende ochtend gaan we door naar Chobe National Park, camping Savuti. Onderweg rijden we op zand wat door de regen modder is geworden en ja hoor.... we komen vast te zitten. Midden in het park, tussen de wilde dieren (waar je dus eigenlijk de auto niet mag verlaten). Maar ja we hebben op de weg waar we rijden al 4 uur niemand gezien dus wachten op hulp gaat 'em ook niet worden. Ivan graaft voor twee (!) uur lang (en zit inmiddels helemaal onder de blaren), terwijl ik op de uitkijk sta en in mijn handen klap (vandat geluid schijnen de dieren niet te houden hebben we geleerd van een gids bij Okuti). Geen beweging in die auto te krijgen...zucht!
Uiteindelijk komen daar twee auto's aanrijden. Het blijken 7 grote duitse kerels en na een duwtje kunnen we weer door. De camping hier blijkt een betere keuze dan de vorige. Er is een receptie, een klein winkeltje, beveiliging en schoonmaak. De manager verwachtte ons al, want de manager van Okuti bleek een bekende van de manager hier en had ons bezoek via Skype al aangekondigd. Onze plek is mooi, groot en aan de rivier.....waar we meteen al twee olifanten in zien spelen.
Leuk al dat wild om je heen.... Behalve wanneer het donker wordt. Je hoort echt van alles (olifanten, nijlpaarden, hyena's), maar je ziet niets. Ik ga meteen de tent in. 

En terecht blijkt de volgende ochtend: luipaardsporen, direct langs onze auto. 
's Ochtends om 6.30 uur doen we een gamedrive met een guide. Deze guide weet ons te vertellen dat dit luipaard al een paar dagen op het camp loopt 's nachts, maar zich overdag niet laat zien. Dusss.... Vanavond nog vroeger de tent in dus! ;-)
Het is een leuke drive, we zien weer van alles inclusief leeuwen.
Die middag BBQ-en we op de camping en zien we weer wat olifanten in de rivier spelen. Rond 16.00 uur de auto in voor een selfdrive. Na een kwartiertje begint het te regenen en onweren. We verwachten er dan niet veel meer van en zijn meer bezig met op de weg te letten om maar niet vast te lopen....maar opeens heel veel olifantenen en uit het niets een groep leeuwen: twee volwassen vrouwtjes, vier pubers en een baby-leeuwtje. Geweldig!!
Op de terugweg nog een volwassen mannetjesleeuw, poepend op de weg voor ons. Ach meestal slapen ze als we er eentje tegenkomen dus met dit beetje 'actie' zijn we allang blij ;)
Terug op de camping is het al donker en na de woorden van de guide van vanmorgen over de luipaardsporen eten we dus op verzoek van Nathas in de auto even snel wat fruit met yoghurt en gaan daarna meteen de tent in.

Dinsdag 12 november: deze ochtend geen luipaard-, maar voor de afwisseling hyenasporen rond de auto. Het spoor loopt voorbij onze auto naar de kampeerplek van de buren. Ohhh das mooi, hij zal vast gezien hebben dat dat Duitsers waren haha.
Na een snelle douche in de auto richting Kasane. We zijn een uurtje onderweg in Chobe en dan... lekke band! Weer in een park, dus weer tussen de wilde dieren. Ivan verwisselen, ik op de uitkijk en klappen. Dat klappen blijkt te werken, want we zien gelukkig niets.
Aangekomen in Kasane slapen we een nachtje in lodge Waterlily, laten de was daar doen en gaan uit eten.

De dag erna wordt een regeldagje. We gaan naar de "autobandenmaker" (die kan natuurlijk niet gemaakt worden, dus kost ons weer een nieuwe band), boeken een camping voor de komende dagen en verzamelen wat info over een tripje naar Zimbabwe. 
We zetten de tent op op de camping van Chobe Safari Lodge, waar we (deze keer wel) als kampers gebruik mogen maken van alle lodge-faciliteiten. 's Middags doen we een gamedrive door Chobe, langs de Chobe-rivier. Erg leuk, heel veel olifanten in en rondom het water, wat krokodillen, aapjes, een jakhals en wat baby-impala's. 
Het valt ons op dat hier veel dode dieren / skeletten liggen.

Donderdag 14 november worden we wakker met onder onze tent een slapend wrattenzwijn met baby'tje, erg grappig en aandoenlijk gezicht. Even later zien we wat apen en een mongoose-familie aan komen rennen. Het is hier op de camping net een dierentuin. We vermaken ons deze ochtend aan het zwembad van de lodge, regelen de transfers naar Zimbabwe voor de volgende dag en doen die middag een bootsafari over de Chobe-rivier. Het regent, dus de olifanten laten zich niet zien maar we zien wel veel nijlpaarden, buffels en wat krokodillen.
Net als we denken dat we geen nijlpaarden meer kunnen zien gaan er twee in gevecht, precies voor de camera :-)

De volgende ochtend worden we om 8.00 uur opgehaald voor een busreis naar Zimbabwe, Victoria Falls om precies te zijn. We blijven daar een nachtje slapen en gaan de volgende dag met de bus weer terug. We kregen het advies om een transfer te nemen omdat het passeren van de grens met eigen auto vaak voor problemen en onnodige kosten zorgt. Het is maar een ritje van 1,5 uur, maar we hebben heel veel vertraging bij de douane; veel bussen komen op hetzelfde moment aan, maar er is maar 1 loketje open. We moeten lopend de grens over ivm invoerkosten van de auto en eenmaal over de grens staat een ander busje klaar.
Eenmaal in Vic. Falls laten we ons afzetten bij Shoestring Backpackers. Het ziet er gezellig uit, maar alles is oud en smoezelig. Ach, voor die ene nacht prima. We gaan meteen op pad om de Falls te bekijken. Een van de zeven wereldwonderen; "The Smoke that Thunders" noemen de Afrikanen dit fenomeen. Onderweg wordt duidelijk dat het hele plaatsje één grote dure toeristische attractie is. We betalen $30,- pp om de watervallen te zien. Deze zijn momenteel vanwege de droogte niet op z'n mooist, maar nog steeds wel erg indrukwekkend en zeker de moeite waard! 
We moeten ons nog haasten om op tijd bij ons hostel te zijn, waar we 's middags opgehaald worden voor onze helicoptervlucht van 15 minuten over de Falls. Supermooi om mee te maken, maar erg kort. 
Bij het hostel nemen we nog een lekkere massage.....prima dagje!

Zaterdag 16 november checken we uit bij het hostel en nemen de taxi naar het Vic. Falls hotel, waar we vanmiddag om 15.00 uur weer worden opgehaald. Een prachtig hotel waar we een terrasje pakken, lunchen en Ivan kan het niet laten om heel even het casino in te duiken. 
Precies om 15.00 uur staat het busje klaar en de grensovergang terugnaar Botswana gaat gelukkig een stuk soepeler. 
We slapen die avond weer op de camping van Chobe Safari Lodge.

De volgende dag vroeg op pad richting camping Elephant Sands, vlakbij Nata. We hebben hier tijdens onze reis veel leuke verhalen over gehoord van verschillende mensen. De olifanten schijnen daar heel dichtbij de camping te komen vanwege een waterhole die daar is aangelegd. We weten ook dat het regenseizoen net is begonnen en dat dat zorgt voor spreiding van de dieren. We hopen dus dat ze er nog zijn.
Onderweg komen we weer eens langs een controle-post op voedsel; deze keer al onze groenten weg vanwege het gevaar van fruitvliegjes. Dat word uit eten vanavond ;-)
Aangekomen bij de camping is het meteen duidelijk: ze zijn er nog! En hoe!?!
Precies voor het terras van de lodge bevind zich een grote waterplaats waar de olifanten af en aan komen lopen. Zo dichtbij dat het bijna een beetje eng is, ze staan op niet meer dan 3 meter afstand van je. En ze lopen ook gewoon vrij over de camping (ze hebben geen boom meer overeind gelaten). Uitkijken dus, zeker 's avonds.
We hangen wat aan het zwembad en drinken een drankje aan de waterplaats. We dineren in het restaurant van de camping met uitzicht op vele ollies. 's Avonds zijn het er nog meer en we facetimen dan ook snel even met wat mensen thuis om ze live mee te laten genieten van het uitzicht.
Na het eten doen we nog een drankje en kletsen we wat met een ander Nederlands stel wanneer plotseling het gehele personeel naast ons staat en roept: "lion, big lion!!". En inderdaad....zo'n 100 meter verderop zien we een grote mannetjesleeuw. Hij komt steeds een beetje dichterbij de waterplaats (en dus ook dichterbij ons), maar wordt steeds teruggejaagd door de olifanten. Dit is volgens het personeel de eerste keer dat er een leeuw wordt gezien hier op de camping. Een beetje spannend dus wel, want hij loopt gewoon bij de waterplaats. Maar dus ook over de camping tussen de tenten. Hmmm.....het wordt nog een uitdaging om veilig in de tent te komen! Stiekem hopen we op meer leeuwen of een aanval op een ollie. De olifanten worden er in ieder geval erg onrustig van en het is een getetter van jewelste.
Ineens slaat de jubelstemming bij het personeel om en zien we mensen huilen. We denken nog dat er misschien mensen bang zijn, of heeft het iets te maken met bijgeloof ofzo?!
In paniek zonder een woord uit te kunnen brengen trekt de barvrouw ons mee naar de ingang van de camping en daar wordt het duidelijk: er is een personeelslid aangevallen door een olifant. Hij liep in het donker op de weg richting de camping en stond opeens tussen een groep met een kleintje. De moeder wilde waarschijnlijk haar baby beschermen en greep de jongen. Het personeel belt normaal gesproken altijd wanneer ze afgezet worden bij de weg, dan worden ze vanwege de veiligheid met de auto opgehaald. Deze jongen bleek geen telefoon bij zich te hebben en is dus gaan lopen. Of het nou kwam door de leeuw waardoor de olifanten extra nerveus waren weten we niet, maar deze jongen heeft wel enorme pech gehad.
Hij lag achterin een safari-auto, helemaal onder het bloed en was duidelijk in shock. Het personnel was in paniek en de eigenaar van de camping was druk in de weer om een ambulance te regelen. Dat valt niet mee hier en uiteindelijk zijn ze de ambulance maar tegemoet gereden, want de dichtsbijzijnde is een kleine 100 kilometer hier vandaan.
Inmiddels is de bar gesloten en het personeel naar bed, wij drinken nog even ons drankje op met dat andere stel om van de schrik te bekomen wanneer we opeens wederom die leeuw zien lopen.
Oeps, nu nog maar zo'n 30 meter bij ons vandaan. Geen andere mensen, geen bewaking en geen hekken.......hoe komen we nu bij de tent?
We wachten tot de leeuw bij de waterplaats gaat liggen en even niet naar ons kijkt.... Heel snel naar de auto, tanden poetsen slaan we maar een keertje ver en we zijn in 3 seconden boven. Wanneer we in bed liggen horen we de leeuw nog urenlang brullen.

Maandag 18 november. Bij het ontbijt horen we dat het gelukkig naar omstandigheden goed gaat met de aangevallen jongen. Hij heeft een paar flinke steekwonden in zijn benen, een hoofdwond van de val, kneuzingen op zijn borst en wat blauwe plekken. De olifant heeft hem blijkbaar met zijn slagtanden in zijn benen omhoog gegooid en is daarna nog op hem gaan staan. Het is bijna een wonder dat de jongen nog leeft. Volgens de eigenaar heeft hij "geluk" gehad dat de olifant waarschijnlijk een vrouwtje was.... Een mannetje had door gegaan totdat hij dood was.
Dit geeft je toch wel even een andere kijk op die enorme beesten. Het blijven wilde en dus gevaarlijke dieren.
We pakken onze spullen in en hebben vervolgens een lange saaie dag in de auto richting Zuid-Afrika. Tijdens deze rit komen we 4 x een voedsel controlepost tegen en hebben nu dus helemaal niets meer in onze koelkast. De grensovergang gaat soepel en we slapen die avond in Mokopane, Zuid Afrika bij Guesthouse Sleep 'n Go. Morgen vervolgen we onze weg naar Mozambique...