Madiba en Ola

Madiba en Ola

Zoals ons laatste verslag al eindigde; op zaterdag 21 september vertrokken we voor een lange busreis van Umzumbe naar Port Elisabeth. Rond een uur 9 's ochtends werden we, uiteraard een Afrikaans uurtje te laat, opgehaald door Johnnny. Grappige kerel die ons onderweg veel heeft verteld over het gebied waar we doorheen gereden zijn. Zo zijn we door de geboortestreek van Nelson Mandela, of zoals iedereen hem hier noemt: Madiba) gekomen. Naast het huisje waar Mandela is opgegroeid zijn we ook langs de villa (kado'tje van de ANC, de politieke partij waar Mandela lange tijd de leider van was) gekomen waar Mandela nu woont. Echter sinds zijn ziekenhuisopname van een tijd terug woont hij nu vlak buiten Johannesburg aangezien in de regio waar we nu rijden amper medische voorzieningen zijn. Wel zagen we een soort tuinhuisje op zijn landgoed staan, het verhaal gaat dat dit de plek is waar Mandela begraven wil worden.

Tijdens de reis kreeg Johnny een telefoontje, er was een dodelijk ongeluk gebeurd een stuk verderop op de weg die wij reden. Een vrouw was tijdens het oversteken aangereden door een taxi. Dit kon misschien lijden tot file, maar aangezien het nog zo'n 30 minuten zou duren voordat we op dat punt zouden komen dacht Johhny dat het wel mee zou vallen. Oke een half uur later komen we dus bij die plek aan en tot ons afgrijzen ligt die arme vrouw daar nog steeds midden op de weg, geen doek erover of wat dan ook! Erg bizar, maar hier blijkbaar de normaalste zaak van de wereld...

Rond 12 uur 's avonds waren we eindelijk gearriveerd bij ons hostel in PE. We kregen een kamer precies naast de voordeur en de receptie. Hmm niet ideaal maar toch maar direct het mandje in, want we waren erg gaar. En ja hoor, slechts een paar uur later begon de herrie; in- en uitcheckende mensen, leveranciers, schoonmaakploeg, etc. Meteen dus met slaperige ogen bij de receptie gevraagd of we niet ergens anders verder konden slapen. Oh ja hoor zeiden ze, we hebben boven nog een appartement vrij! Hop meteen naar boven dus en wat een geweldige kamer was dat zeg! Een enorm balkon met uitzicht op zee en een tv met BVN, heerlijk om even het NOS journaal en studio sport te kunnen kijken haha.

Zondag hebben we niet veel gedaan. Tijdens een wandeling langs het strand besloten we om wat te lunchen bij een leuk tentje waar je ook wifi had. Ideaal dus om meteen even te facetimen met het thuisfront en ze live mee te laten genieten van het uitzicht op zee en het mooie weer hier!

De dag erna stond een erg leuke trip op het programma, we gingen namelijk naar Daniell Cheetah Project, een reservaat waar men zich bezig houdt met het fokken van cheetahs. De cheetah is inmiddels namelijk een bedreigde diersoort geworden. Wisten wij ook niet, maar door een steeds kleiner leefgebied, jacht door mensen en ook doordat de cheetah het in de natuur aflegt tegen leeuwen en luipaarden schijnen hun aantallen dus erg onder druk te staan.
We werden 's ochtends bij het hostel opgehaald door Kevin, onze gids voor vandaag. Kevin bleek een dochter te hebben die nu in Utrecht woont, hij wist wat stroopwafels waren, dat mensen uit Friesland gek praten en hij kende zelfs "Kurt Wielders with the funny hair" ( Geert Wilders dus mocht je 'em nog niet ontcijferd hebben haha). We waren deze dag zijn enige gasten en het klikte leuk tussen ons 3en dus het werd een erg gezellige dag met geen moment stilte.
Tijdens het WK van 2010 is hij begeleider/chauffeur geweest voor de spelersvrouwen van het Nederlandse elftal toen ze in PE de kwartfinale speelden tegen Brazilië. Ze waren allemaal wel leuk en aardig zei hij, maar er zat er eentje bij die heel de tijd met niets anders bezig was dan de pers en camera's opzoeken om te poseren. 1 keer raden welke naam Kevin toen noemde hahaha....
Hij is ook actief als gids in omliggende landen dus we hebben meteen veel tips gekregen voor onze komende reisbestemmingen. 

De absolute nummer 1 tip die we voor het gemak ook maar even hier vermelden voor iemand die ook ooit deze kant op komt: als je naar Mozambique gaat met eigen vervoer (wat wij dus gaan doen), zorg er dan voor dat je een slof goedkope sigaretten en wat blikjes koud drinken in je auto neerlegt op een zichtbare plek...
Ehmmm waarom dan vroegen wij?! Nou, was zijn reactie, in Mozambique wordt je om de haverklap aangehouden door corrupte agenten die altijd wel een reden verzinnen om je ergens voor te beboeten. Bijvoorbeeld spontaan de maximale toegestane snelheid op het stuk weg waar je rijdt zeer tijdelijk en zeeeeer lokaal verlagen zodat jij dus zogenaamd ineens te hard reed en meer van dat soort grappen.
Ze willen je dan dus een boete geven, maar als je even protesteert dan komen ze zelf met het voorstel om een oogje dicht te knijpen als ze wat sigaretten of een drankje van je mogen hebben. Aha!!
Ben benieuwd hoeveel sloffen sigaretten er straks tijdens ons bezoek aan Mozambique doorheen zullen gaan...Mocht het in praktijk allemaal wel meevallen en houden we alles dus over dan weten jullie allemaal alvast wat we voor souveniers voor jullie meenemen hehe...

Maar goed, terug naar de cheetahs. Aangekomen bij het park moesten we nog een half uurtje wachten. Op advies van Kevin hebben we als lunch toen een broodje kudu gegeten, een soort hert. Best lekker!
Daarna de toer door het park gedaan met als hoogtepunt de cheetah encounter. Wij mochten kennis maken met Ola, een vrouwtje van 7 jaar oud. Wat een mooi moment was dat zeg! Zodra je bij d'r in de buurt kwam en ze even had gesnuffeld of je goed volk was dan begonnen ze te spinnen als een huiskat en kon je zo dichtbij komen als je wilde. Uiteraard hebben we veel foto's van deze ontmoeting gemaakt, een aantal hiervan staan op Facebook.

Eind van de middag zijn we nog naar een pinguin opvangcentrum geweest. Ook deze diersoort wordt helaas met uitsterven bedreigd. Zo waren er 50 jaar geleden nog zo'n 500.000 Afrikaanse penguins, vandaag de dag is dat gedaald tot minder dan 20.000. 

Nadat Kevin ons die avond had thuisgebracht, zijn we uit eten geweest en daarna hebben we een poging gedaan onze reiskosten terug te winnen in het casino van PE. Een uur later waren we alweer terug in ons hostel dus dan weet je het wel haha...

Dinsdag werden we wederom door Kevin opgehaald, dit keer stonden Addo Elephant National Park en een township tour op het programma.
Addo was erg leuk, bij een waterplaats kwamen we wel 100 olifanten in alle soorten en maten tegen. Erg grappig om de kleintjes nog een beetje klungelig te zien badderen en spelen. Een tijdje later kwamen we een reus van een olifant tegen die in z'n eentje was. Volgens Kevin was dat momenteel de 7e grootste olifant ter wereld, z'n naam is Valley of zoiets. Geen idee hoe ze die ranking opmaken, want het lijkt me niet dat iemand er zin in heeft om met een meetlintje naar hem toe te lopen maar goed.

's Avonds naar een township geweest waar Kevin erg veel vrienden heeft wonen. Hij moest wat bij iemand afgeven en we werden daar meteen uitgenodigd om even binnen te komen kijken. Deze vriend van Kevin, Chris, woont in een door de overheid geschonken woning als onderdeel van het RDP programme: iedereen die onder een bepaalde inkomensgrens leeft heeft recht op een gratis huisje. Buiten verzamelde meteen een groepje kinderen die zodra we weer naar buiten liepen in je armen sprongen en als een aapje aan je bleven kleven en met je wilden knuffelen. We konden ons maar moeilijk losmaken en later bleek dat logisch, want onder deze bevolking is het helemaal geen gewoonte om lijfelijk contact te hebben met je kleintjes. 
Daarna nog bij een kroeg in de township geweest. Je pakt hier zelf je drinken en rekent eind van de avond zelf af door het geld in een mandje achter te laten. Hoef je bij ons niet te proberen als kroegbaas!

Op de terugweg stond Kevin erop ons nog even Nelson Mandela's Bay, het voetbalstadium van PE te laten zien waar Nederland heeft gespeeld.
Hier vertelde hij nog het grappige verhaal dat Paris Hilton bij deze wedstrijd aanwezig was in het stadium (in het oranje! Kende ze Afrojack misschien toen al?!) en al blowend is aangehouden die avond. Niet vanwege het blowen zelf, want dat was tijdens het WK tijdelijk gelegaliseerd in heel het land, maar wel vanwege het blowen in het stadium en tja das ook hier een openbare gelegenheid waar dat niet mag...

Tot zover onze tijd in Port Elisabeth. We hebben even wat in te halen dus over een paar dagen volgt onze volgende reisverslag.

Hoe is het verder in Nederland? We horen dat de warme dagen nu helaas echt voorbij lijken te zijn. Maar ja, aan de andere kant betekent dat wel dat de tijd van chocoladekruidnoten en schoen zetten eraan zit te komen...!
Oh ja en dat de afsluiting van de Hartelbrug niet echt een succes is tot nu toe. Hopelijk zijn de werkzaamheden snel voorbij!

Nog meer leuke nieuwtjes van het thuisfront? We horen ze graag!!

Groeten uit zonnig Kaapstad!
Nathasja en Ivan