The sky is the limit: one, two, three, bananaaaaaa......

The sky is the limit: one, two, three, bananaaaaaa......

We zeiden het al in ons vorige verhaaltje: we hebben even wat in te halen. Terug daarom naar woensdag 25 september.
Van PE naar Plettenberg Bay, een busreis van 5 uur naar hostel Nothando.
Eerste indruk van het hostel was prima. Gelegen op een berg, strand dichtbij, ruime kamer, vriendelijk personeel, prima bed, lekkere douche met warm (!) water, schone zachte handdoeken en zelfs shampoo, douchegel en bodylotion. Voor onze standaard tegenwoordig luxe dus!
De volgende dag hadden we een parachutesprong en een cheeta-walk op het programma.....spannende dag dus. Eerst om 12:00 parachutespringen, geen probleem om vervolgens om 15:00 uur bij de cheeta's te zijn werd ons verteld. 
' s Ochtend vroeg rond een uur of 8 ons bed uit geklopt: of we wat eerder kunnen springen? Helemaal goed, dan hebben we meteen wat meer speling die middag.....om 11.00 uur dan. We werden dan 10.40 uur opgehaald. Dusss.... 11.00 uur een telefoontje "Jullie zijn de eerstvolgende"... 12.00 uur weer een telefoontje "We zijn onderweg hoor".... 13.00..... niemand te bekennen..... Laat maar, nu redden we het niet meer, de volgende dag dan maar...
Even een snelle lekkere lunch bij een Mozambicaans restaurantje en daarna naar "Tenikwa Wildlife" voor onze wandeling van twee uur met de cheeta's. Onwijs om deel te mogen nemen aan HUN middagwandeling. "HUN" omdat je zelf niets hebt in te brengen. Je mag het lijntje vasthouden en naast ze lopen, ze gedogen je. Maar zodra ze iets ruiken of willen rennen kun je het lijntje maar beter zsm loslaten. Ze gaan lekker hun eigen gang.... Mooi om te zien.

Vrijdag 27 september om 9.00 uur, nieuwe poging parachutespringen. Slecht weer, we mogen de lucht niet in :-(
Dan maar even gebruik maken van het internet in het hostel en onze volgende bestemmingen uitgezocht en geboekt. 
's Middags staat een bezoek aan het Elephant Sanctuary op het programma voor de "Elephant Brush Down Experience Tour". Klinkt goed!
We hebben "hand in trunk" gelopen, mochten de olifanten voeren en borstelen, aanraken en foto's maken. Op zich een prachtige ervaring, maar het slechte weer en de gejaagde medewerkers maakten dat het toch een klein beetje een teleurstelling was....  "You stand there, you make picture now, touche here, touche there, you make picture... Next!!"
's Avonds koken we voor de eerste keer zelf in het hostel. Eindelijk een keer verse groenten eten en een keer iets dat niet uit de frituurpan komt, want daar zijn ze echt gek op hier.

De volgende dag helaas opnieuw te slecht weer om de lucht in te gaan om parachute te springen. Dan maar een beetje hangen, boodschappen doen en door het centrum lopen. Om 17.00 uur begint Happy Hour en de rugby-wedstrijd Zuid-Afrika tegen Australie. Rugby is hier een grote sport en de locals lijken zelfs een beetje zenuwachtig. Leuk om dit tussen de Zuid-Afrikanen te beleven en helemaal leuk dat ze ook nog winnen... Alleen hebben we na 80 minuten kijken nog steeds geen flauw benul van de spelregels. Ja alleen dat je elkaar zo hard mogelijk moet beuken en naar de achterlijn moet rennen, maar verder...
Het goede nieuws is in ieder geval dat ze door mogen naar de finale tegen Nieuw-Zeeland. 
Daarna lopen we naar het centrum om weer bij die Mozambicaan te eten. Nathasja neemt een vissalade en Ivan bestelt een steak feta, waarna de ober hem met een bedenkelijke uitdrukking vraagt of hij dat wel zeker weet. Na de vraag of die dan niet lekker is antwoordde de ober: "Jawel, erg lekker juist, maar het is een moeilijk gerecht en het gaat vaak fout in de keuken". Hmmmm, ook een manier om je gerechten aan te prijzen. Als dat maar goed gaat, haha. We hebben heerlijk gegeten!
Terug in het hostel begint net de finale van de Zuid-Afrika-cup voetbal en blijven we dus nog even in de bar hangen.

Zondagochtend 29 september vertrekken we met de bus van Plett naar Mosselbay, hostel "Park House".
Voor het eerst een gedeelde badkamer (veel hostels zaten al vol en deze had alleen deze kamer nog beschikbaar). Als we aankomen hebben we nog geen buren, dus is de badkamer voor ons alleen. Buiten het feit dat de kamer en badkamer ijskoud zijn en er geen kachel is lijkt het hostel verder ok.
Voor de volgende dag boeken we WEER een parachutesprong...hopelijk lukt het deze keer.
's Avonds tapas eten bij een cubaanse tent. Lekker maar baggervet! Ze lijken hier werkelijk alles in de frituurpan te gooien.

Maandagochtend ..... Zou het eindelijk gaan gebeuren?!
We worden (weer iets te laat) opgehaald en naar een vliegveldje gebracht. Daar staat een piepklein vliegtuigje zonder deur voor ons klaar. Moeten we daar echt met z'n vijven in?? Twee instructeurs, wij en een piloot..... Ja hoor, gewoon op schoot van je instructeur gaan zitten werd ons verteld. Je moet immers toch aan elkaar vast. Dat is waar, maar ja, zo lang kennen we elkaar nog niet ;-)
Na een korte uitleg over de sprong, de val en de landing worden we in een pak gehesen en mogen we het vliegtuig in. Nathasja gaat eerst...10 seconden later volgt Ivan spreken we af. We vliegen een kwartiertje rond boven de kust van Mosselbay voordat we springen. In de lucht nog even oefenen:  in de opening (waar normaal gesproken een deur hoort te zitten) telt de instructeur tot 3 en dan gooi je je hoofd achterover en je benen naar achter (in de vorm van een banaan dus). Oke, dat onhouden we wel!
Daar gaan we.......  "One, Two, Three, Bananaaaaaaaaa". Een vrije val met 225 kilometer per uur van 35 (lange) seconden, voordat de parachute open gaat en je nog een minuut of 5 in de lucht zweeft. Wat geweldig zeg!! Ivan ziet zelfs nog twee witte haaien zwemmen vanuit de lucht. Landing op het strand....WAUW!!!
Onder de indruk van deze ervaring en dankbaar dan we beiden heelhuids weer op de grond staan, vallen we elkaar op een vol strand in de armen (net als in een slechte romantische film...wat kan ons het schelen). Zo blij dat we dat eindelijk hebben mee gemaakt!
Tijdens het Italiaanse diner 's avonds weer zo'n bijzondere ober. Bij het opsommen van de toetjes vertelt deze dat de cake hun specialiteit is. Nou, doe die dan maar! Verschrikt kijkt hij ons aan en zegt dat de cake op is. Enne, oh ja, de wafels zijn ook op. Cake hebben we nog wel, maar die is van gisteren, dus mogen we eigenlijk niet meer verkopen. Haha, waarom vertelt hij dit allemaal?! Hij kan toch volstaan met het opsommen van de toetjes die wel aanwezig zijn en die hij wel mag verkopen. Uiteindelijk kiezen we voor de brownie. Deze was wel van vandaag! :-)
Eenmaal terug in het hostel blijken we buren te hebben, 5 volwassen mannen. Helaas, dat wordt delen die badkamer.

De volgende ochtend staat kooiduiken op het programma. Een wekker zetten was niet nodig, want onze 5 buren werken hier blijkbaar in de buurt en zijn al om 6.00 uur op met veel bombarie. Bij eentje is het eten van de avond ervoor blijkbaar niet goed gevallen, want we worden gewekt door een orkest van kokhals- en kotsgeluiden. De badkamer was al koud, maar nu ook nog eens vies en het warme water op.....zucht, delen bevalt NIET!! Ivan is nog nooit zo snel onder de douche vandaan geweest.
Na een ontbijt met film en uitleg over het kooiduiken lopen we gezamelijk (14 personen gaan er op de boot mee) naar de haven. We varen naar Seal-Island, zo'n 20 minuutjes. De zee is niet al te ruig, maar toch schommelend genoeg om wat mensen, inclusief Nathasja, zeeziek te krijgen (ondanks de reispilletjes, pilletjes tegen misselijkheid en die nieuwe armbandjes tegen zeeziekte). Er zwemt maar 1 witte haai rond de kooi van ongeveer 2,5 meter lang. Maar jeetje, wat komt ie dichtbij (zie filmpje op facebook). 

Woensdag 2 oktober, weer een spannende dag. We gaan wandelen met de leeuwen die ochtend. Nog zo'n prachtig moment!! De leeuwen waren iets groter dan we van te voren dachten. Zo'n wandeling mag alleen met leeuwen tot 3 jaar, daarna is het te gevaarlijk. Deze waren precies 3 jaar oud....op het randje dus. Fijn om te weten! ;-) 
Een mannetje "Mufasa" en een vrouwtje "Laila", prachtige beesten! Ze laten ons best dichtbij komen en we mogen ze zelfs aanraken, maar toch is het even slikken wanneer zo'n beest op 10 cm afstand zich naar je omdraait en je recht aankijkt. Prachtige foto's kunnen maken, er staan er een paar op facebook.
's Middags luieren we wat bij het strand en 's avonds braaien we rondom het vuur in de tuin van het hostel.

De volgende dag (donderdag) hebben we een chilldagje en op vrijdag 4 oktober, dierendag, nemen we de bus naar Hermanus. Hier verblijven we 4 nachten in Hermanus Backpackers voordat we verder reizen naar onze laatste bestemming in Zuid-Afrika, Kaapstad.
Onze ervaringen in Hermanus en Kaapstad vertellen we jullie in onze volgende verslag

Groetjes Ivan en Nathasja