Namibië part 1 - Een "goddelijke" busreis, woestijn, rode duinen en heel veel Duitsers.

Namibië part 1 - Een "goddelijke" busreis, woestijn, rode duinen en heel veel Duitsers.

Het is inmiddels alweer 17 november nu we dit verhaal aan het schrijven zijn (we zijn momenteel in Kasane, Botswana) en dat betekent dat we alweer een maand achterlopen met onze verslagen. Iets met gebrek aan tijd en internetverbinding hehe. Oud nieuws is voor niemand leuk om te lezen dus we gaan de komende dagen even ons best doen om in te lopen!
Het is trouwens erg fijn en leuk om via mail, whats app, etc te horen dat het thuis met iedereen goed gaat. We horen veel goed nieuws zoals reizen naar Tenerife, China, Noorwegen, Australië, Thailand, Curacao (sommige mensen zelfs voor 3 jaar!), Lambal 2.0, maar ook over badkamer verbouwingen, zwangerschappen en hockey competities. Blijf ons dus vooral al jullie nieuws sturen, vinden wij erg leuk :)

Op Dinsdag 15 oktober vertrokken we vroeg in de ochtend naar het centraal station van Kaapstad voor onze busreis naar Windhoek, Namibie.
Een luxe bus met erg veel beenruimte, tv's aan boord en een koffie/thee corner dus het zag er allemaal prima uit.
"Dear god" klinkt het ineens door de speakers van de bus, "let us pray for a safe journey, please protect us, etc...". We bleken dus met een christelijke busmaatschappij te reizen en ook de 23 uur durende reis erna stond in het teken van God met dus niet de nieuwste Hollywood films op het entertainmentsystem, maar alleen 'family orientated christian entertainment' zoals het in de folder omschreven werd. Halleluja!!
De reis zelf was verder prima, alleen de Nieuw Zeelander die precies achter ons zat en meermaals heel zijn maag heeft leeggegooid in een papieren zakje zal daar anders over gedacht hebben haha.
Even lekker bijgeslapen in de bus en naast een lange stop bij de Namibische grens verliep alles soepel (misschien toch dankzij het bidden?!)
De volgende ochtend rond een uur of 9 waren we in Windhoek, een kleine 24 uur na vertrek.

We zijn 2 nachten in Windhoek gebleven bij Chameleon backpackers.
Op vrijdag de 18e werd 's ochtends onze huurauto afgeleverd, een Toyota Hillux 4x4 met daktent. Na 2 uur papierwerk en uitleg over de auto, het 4x4 systeem, de daktent en alle aanwezige uitrusting in de auto konden we op pad. Jaja vanaf nu zijn we 6 weken lang echte kampers haha! Vandaag zouden we naar het zuiden reizen richting de Kalahari woestijn. Ivan had zich nog zo voorgenomen om bij de eerste keer rijden niet meteen links met rechts te verwisselen en ja hoor, bij het eerste kruispunt 50 meter van ons hostel moesten we afslaan, verkeerde schakelaar gebruikt met als gevolg een schone voorruit in plaats van een knipperend knipperlicht ;)
Oeps maar gelukkig ging het hierna snel goed en het is eigenlijk raar hoe snel je went aan het links rijden en het feit dat alles in de auto precies andersom zit met hoe je gewend bent. 
Ook de 4x4 went snel en die heb je hier zeker nodig. Naast een enkele snelweg telt Namibie vooral gravel- en zandwegen dus gordels om anders wordt je bij elke hobbel uit je stoel getorpedeerd.

's Avonds aangekomen bij camping Bagatelle aan de rand van de Kalahari woestijn. Deze camping telde slechts 6 plaatsen en er zat zo'n 100 meter tussen elke plek. Dat wordt dus schreeuwen als je "Mogguh buurman!" wilt zeggen. 
Ehmm hoe zat het ook alweer met die tent? En waar lag ook alweer het bestek?! Alle uitleg van die morgen was alweer aan het wegzakken dus op ons gemak de hele auto nog eens bekeken wat nou precies waar ligt.
Na het koken maar direct de tent in om te slapen, want het licht op de camping was uitgevallen en dus was het pikkedonker. Die nacht hebben we erg onrustig geslapen; toch even wennen aan alle natuurgeluiden om je heen en met z'n 2en in een tentje liggen van iets meer dan een meter breed is wel vrij krap.

De dag erna zijn we 's middags meegeweest op een gamedrive door het gebied met daarna een cheetah feeding en als afsluiter een sundowner drinken bovenop de berg om van het uitzicht te genieten.
Wij vonden het een erg leuke middag, maar de 2 kinderen van het Duitse gezin wat achter ons in de jeep zat blijkbaar wat minder, want ze hebben heel de rit hun ogen niet 1 keer van hun meegebrachte gameboys afgehaald...
's avonds tijdens het eten kwam er ineens een enorme wind opzetten waardoor onze boereworst met doperwten en mais extra knapperig werden door al het zand wat in het eten kwam. Ach, ook dat is k(r)amperen he!

Op zondag de 20e vertrokken we richting het westen, naar de Sousousvlei bekend om de enorm hoge rode zandduinen. Tijdens het ontbijt zagen we nog een vers slangenspoor vlak langs de auto lopen dus Nathas was blij dat we weg gingen daar. 
We vonden een leuke camping bij het plaatsje Sesriem, aan de rand van het national park waar de duinen in liggen. Ook deze was weer erg klein met maar 12 plekken en elke plek had een eigen ablution oftewel een klein huisje met toilet en douche. In het midden van de camping was een zwembadje dus een leuke plek om even te relaxen en tips uit te wisselen met andere reizigers.
De dag erna naar Sousousvlei geweest. Wel erg mooi, maar ja het blijven maar gewoon duinen hè ;) Toch maar even 1 duin beklommen, Dune 45 zoals 'ie genoemd wordt, en eenmaal boven heb je wel een geweldig uitzicht. 
Het kamperen begint inmiddels aardig te wennen, tent opzetten lukt binnen 5 minuten,  koken op een gasbrandertje allemaal geen probleem, maar het slapen... De zwakke rug van Ivan is niet echt een goeie match met de ieniminie dunne matras die bij de tent zit en bij elke draai voel je de houten plaat met bouten zitten.

Dinsdag gingen we verder naar Swakopmund, een klein toeristenstadje aan de kust wat vooral erg geliefd is bij Duitsers als winterzon bestemming. Zodra ze dus klaar zijn met kuilen graven in Zeeland gaan ze blijkbaar hierheen.
Onderweg tijdens de rit van zo'n 400 kilometer amper iemand tegengekomen op de weg, iets wat in dit land heel normaal is gezien de grootte en het relatief kleine aantal inwoners. We hadden vooraf wel de tip gekregen om heel even te stoppen bij het dorpje Solitair. Dit dorp telt 92 inwoners volgens het bord bij de ingang en bestaat uit een paar huizen, een benzinepomp en een enorme bakkerij, gerund door een dikke Duitse bakker. Een brood gekocht en een heerlijke verse warme brownie, yum!
Na een paar uur rijden horen we ineens een raar geluid en ja hoor...een lekke band grrrr. We waren nog maar net uitgestapt om 'em te gaan verwisselen toen er 2 auto's achter ons stopten met Duitse gezinnen. Hele aardige mensen en ze boden aan om even te helpen dus met z'n allen was de auto binnen een kwartier weer helemaal good-to-go.
Helaas is Ivan tijdens het verwisselen van de band wel voor de 2e keer deze reis door z'n rug gegaan. Bij aankomst in Swakopmund dus meteen een hostel gezocht, Villa Weise, zodat hij plat kon gaan liggen en de dag erna eerst naar de apotheek voor spierverslappers.
Swakopmund is trouwens maar een grauwe uitgestorven stad. Veel Duitsers en rijke Namibiers hebben hier een 2e huis, maar die worden alleen rond december/januari gebruikt dus de rest van het jaar is het hier redelijk verlaten. Veel gebouwen zijn in typisch Duitse stijl gebouwd dus het lijkt even dat je ergens in Duitsland bent beland, maar zodra je dan zomaar een loslopende struisvogel ofzo ziet rondlopen dan weet je weer waar je bent.
Ook de restaurants zijn erg op de Duitse keuken gericht; aan wienerschnitzels, sauerkraut en schwarzwalderkirsch (?) hier geen gebrek!

De volgende dag ging het nog niet veel beter dus Ivan heeft bijna heel de dag op bed gelegen en ondertussen hebben we samen op internet onze volgende bestemmingen uitgezocht. 
Die avond zijn we nog wel even in de bar van Villa Weise geweest en daar stond op dat moment de Namibische variant van Goede tijden slechte tijden aan. Erg grappig om het tenenkrommend slechte acteerwerk te zien en we moesten allebei meteen denken aan de begindagen van GTST met Peter en Arnie (" Een kind.....van mij?!" ;)

Gelukkig hadden de pijnstillers en spierverslappers intussen hun werk gedaan zodat we de ochtend erna weer verder konden rijden. Snel weg uit deze saaie spookstad en op naar Twijfelfontijn en Etosha park...!