Namibie part II - Van teleurstellingen in Twijfelfontein naar hoogtepunten in het Etosha-park"

Namibië part II - 
Van teleurstellingen in Twijfelfontein naar hoogtepunten in het Etosha-park

Donderdag 24 oktober, een rit van 5 uur van Swakopmund naar Mowani Mountain Camp bij Twijfelfontein. Onderweg zien we 'echte' Himba-mensen en talloze stalletjes met van alles te koop. Namibië is momenteel echt gortdroog. Normaal zou in dit gedeelte (Damaraland) de Damara-olifant te zien zijn, maar door de droogte geen olifant te bekennen. Een meisje langs de kant van de weg rond Fennes leeftijd (4 a 5 jaar) vraagt ons om water ipv een snoepje....dat zegt genoeg!
Bij aankomst op de camping blijkt deze ook een prachtige aangrenzende lodge te hebben met mooi zwembad, veranda met uitzicht en restaurant. Daar moeten we bij de receptie van de lodge inchecken. De receptionist vertelt ons met schaamrood op z'n kaken dat wij als campinggasten NIET welkom zijn in dit lodge gedeelte (behalve dus inchecken en de rekening betalen). We mogen als we erge dorst hebben wel even snel een koud drankje komen kopen, maar dat moeten we dan wel meenemen naar de camping om het daar op te drinken. Nou, laat maar dan!! Weten we dus gelijk hoe het voelt om als kampers behandeld te worden haha.
Gelukkig is het campinggedeelte ook geen straf. Ruim opgezet, mooi uitzicht, een grote rots met ingebouwd sanitair (beetje zoals bij The Flinstones) en twee keer per dag komt het personeel een houtkachel aansteken zodat je even warm water hebt (we kunnen zelf aangeven hoe laat). Onze eigen skills om vuur te maken worden ook al steeds beter trouwens, wat dat betreft zijn de lessen die Ivan vroeger op de camping heeft gekregen van z'n vader erg nuttig gebleken. Vooral veeeeeeeeel blazen ;)
's Avonds zitten we lekker bij het vuur met een wijntje en gaan vroeg naar bed, morgen een boel te bezichtigen!
De volgende ochtend: we beginnen de dag met een bezoek aan The Petrified Forest, het versteende bos....klinkt indrukwekkend! We verwachten een groot bos met talloze versteende bomen.... Bij aankomst blijken het welgeteld drie boomstammen te zijn. Niet eens hele, maar in stukken over de grond verspreid. Na 10 minuten waren we er doorheen. Later blijkt dat we nog in de maling zijn genomen door de "guide", want het officiële bos ligt 20 km verderop, welke overigens precies hetzelfde biedt. Slimme jongen dus onze "guide" om bij zijn on-officiële bos een groot bord te plaatsen met "Welcome to the Petrified Forest" en ook nog eens precies dezelfde entreeprijs te vragen!
We hadden meteen wel allebei het gevoel dat er iets niet klopte, maar ja op de borden stond "Welcome" dus tja...
Onze volgende stop was Twijfelfontein; eeuwenoude tekeningen en graveringen op stenen en rotsen. We krijgen een 45 minuten durende rondleiding van Roger. Roger woont al 14 jaar daar in the middle of nowhere, maar kijkt wel om de 10 minuten op zijn smartphone om de voetbaluitslagen van de Champions League te checken. De tour was best interessant. Nu is alles best interessant wanneer je net bij The Petrified Forest vandaan komt..... Tenminste, dat dachten we!!
Totdat we namelijk daarna aankwamen bij onze derde bezichtinging van vandaag: The Organ Pipes, een rotsformatie waarbij je je als je ervoor staat in een grote kerk met orgelpijpen waant. Mijn eerste gedachte was letterlijk: "ik mag toch hopen dat dit het niet is!" 30 seconden later zaten we weer in de auto, dat zegt genoeg ;-)
Toch ook maar onze vierde bestemming proberen; Burnt Mountain, de verbrande berg. Bij zonsopkomst en -ondergang een bijzonder gezicht, het lijkt dan alsof de berg in de brand staat (maar dat hadden jullie vast al begrepen).
Ok, zonsondergang......het is nu 17.00 uur en de zon gaat pas om 19.00 uur onder. Zo geen zin om 2 uur te wachten op iets wat zeer waarschijnlijk weer tegen gaat vallen. Hup, naar de camping, braai aan en lekker chillen! 

Zaterdag 26 oktober: 6 uur in de auto naar Etosha National Park, camping Halali waar we 4 nachten zullen verblijven. Camping Halali ligt in Etosha zelf, wat bijzonder is omdat er maar drie campings in het park zijn welke meestal vol zitten en je uit moet wijken naar een camping minimaal 20 km buiten het park. 
We hebben geluk dus dat we een plekje konden krijgen!
We rijden nog geen twee minuten in het park en kunnen al genieten van een jakhals die aan een impala knaagt, dat is een goed begin.
Bij aankomst zetten we de tent op en lopen meteen richting de waterhole van de camping, waar 's avonds de wilde dieren komen drinken. Wauw, we zijn veel dichterbij het water dan we hadden verwacht. De plaats is verlicht en er is een soort tribune gemaakt. Twee neushoorns en een familie leeuwen tasten elkaar een beetje af. De neushoorns lijken te winnen, want de leeuwen druipen na een tijdje af. Oeps, het is opeens al 21.00 uur en we moeten nog eten. Even snel een noodlesoepje dan maar en snel de tent in.

De volgende ochtend staan we om 6.30 uur op (jaja, we zitten nog steeds in dat ritme) voor een morningdrive. We rijden het park door van waterhole naar waterhole, zien een hoop dieren met als hoogtepunt een troep olifanten die in het water aan het drinken en spelen is. We lunchen op de camping om vervolgens het zwembad op te zoeken (de dieren verschuilen zich toch allemaal op het heetst van de dag). Aan het begin van de avond lopen we weer richting waterhole van de camping... We zijn blijkbaar gisteren erg verwend en zien vanavond maar 1 zebra, 1 neushoorn en 1 hyena.
De ochtend daarna rijden we weer het park in. We zien weer veel dieren, maar helaas geen nieuwe. We blijven hopen op een leeuw, cheeta of luipaard in actie. Bij de waterhole 's avonds wisselen drie olifanten, drie neushoorns en twee hyena's elkaar af. Later komt er nog een neushoorn met baby-neushoorn drinken. Tussendoor luisteren we naar veel dierengeluiden.... Brullende leeuwen en vooral de hyena's laten goed van zich horen. Onderweg terug naar de tent zien we nog een honey-badger (honingdas) met een kleintje op het pad lopen.

Dinsdag 29 oktober, we besluiten vandaag lekker een dagje op de camping te blijven en van het zwembad en de waterhole te genieten (al valt er overdag weinig te beleven bij de waterplaats). 's Avonds doen we een georganiseerde nightdrive door het park (zelf mag je na 18.00 uur namelijk de camping niet meer af). We beginnen 10 meter van het hek met een schorpioen en een chameleon. Hmmm...jammer, nu weet ik dus dat die schorpioenen er ook echt zitten! Dat wordt dan dus toch maar braaf luisteren naar het advies om 's ochtends even goed je schoenen uit te schudden voordat je ze aandoet, want daar blijken schorpioenen graag in te gaan zitten...
Verder zien we giraffen, zebra's, afrikaanse wilde katten (eigenlijk niet veel anders dan de gewone huiskatten die we thuis hebben, alleen deze zijn iets minder doorvoed haha), olifanten, neushoorns, jakhalzen en antilopen. Hoogtepunt: twee jonge mannetjes-leeuwen liggen midden op de weg. Jammer dat ze van het licht schrikken en er meteen vandoor gaan. Heel even dachten we nog een cheetah te zien, maar verder dan twee oplichtende oogjes kwamen we ook niet. Superleuk om zo'n park eens in het donker te "zien".

Woensdag 30 oktober is het alweer tijd het park te verlaten en richting Rundu in het noorden van Namibië te rijden. In de ochtend rijden we nog door het park en kunnen we nog even genieten van de dieren. Eenmaal buiten het park rijden we, omdat we aan de late kant zijn,voor het eerst sneller dan de toegestane snelheid..... Je raadt het al..... De eerste controle die we zien in heel Afrika is voor ons natuurlijk. We reden volgens de agent 127 km/uur waar we 120 km/uur mogen. 5 % correctiemarge zit erop, dat is 6 km, dus 126 was nog net ok geweest..... Goh das toevallig zeg!!
We krijgen een boete van R1000,- (€75,-) maar met een meetrapport ofzo komt deze agent niet over de brug.
Na een zielig verhaal dat we dat geld helemaal niet hebben en geen tijd hebben om 100 km terug te gaan om te pinnen maken we een deal van R300,-.
Had hij die avond ook weer een keer een lekker stukje vlees, want dat geld ging natuurlijk direct zijn broekzak in ;-)
Het is al donker als we aankomen op de camping en gelukkig hebben ze nog een  plekje. Tent opzetten is een eitje inmiddels, zelfs in de donker!
's Nachts worden we ongeveer 28 x wakker van de huis-paauw, dus het is een kort nachtje. Snel door naar Popa Falls in de Caprivistrook, maar niet voordat we nog even van het uitzicht hebben genoten op het terras van de camping. We kijken uit op de Kavango-rivier, wat precies als grens dient met Angola. De mensen die aan de overkant vrolijk naar ons zwaaien wonen dus daar. 
In Popa Falls verblijven we op de camping van Lodge Nundo, een leuke plek, mooi gelegen precies aan de rivier en vriendelijk personeel.
We kiezen dan ook een plekje precies aan het water met een waarschuwingsbord "DANGER: CROC'S & HIPPO'S". Dat is fijn! ;-)
We zien meteen al meer dan 10 nijlpaarden in de rivier liggen zo'n 50 meter bij ons vandaan. Aan de overkant zien we kinderen op een eilandje spelen, dus hoe gevaarlijk kan het zijn?!? Later die dag vertelt een inwoner van het dorpje wat naast de camping ligt ons trots dat het alweer twee jaar geleden is dat er voor het laatst een dorpsbewoner door een krokodil is opgegeten... Dat is een geruststelling zeg! 
Die middag maken we een sunsetcruise over de rivier: erg leuk en veel nijpaarden, een aantal krokodillen en de Popa Falls watervallen gezien. We besluiten nog een nachtje bij te boeken, bevalt prima hier!

Vrijdag 1 november. We staan vandaag vroeg op voor een gamedrive in het naastgelegen Game Reserve "Mahango". Het is een klein park, waar we de volgende dag ook doorheen moeten rijden om naar de grens met Botswana te gaan. We zien niet heel erg veel; een olifant, wat buffels, zebra's, aapjes en impala's. 
Die middag ontmoeten we in het dorp een inwoner die ons zijn hut laat zien. Om de zijne staan er nog een paar waar zijn kinderen en kleinkinderen in wonen. Iedere familie heeft dus een eigen stekkie (lees: wat houten ronde hutjes met rieten daken en een gat in de grond waar ze hun behoefte kunnen doen).
Hij staat verrassend positief in het leven en is erg te spreken over de Namibische regering. Kinderen tot 8 jaar gaan gratis naar school en krijgen daar gezond eten en drinken, mensen die geen baan hebben krijgen een soort van uitkering en ook voor de weeskinderen wordt gezorgd. De mensen die tijdens de oorlog in Angola de rivier zijn overgestoken krijgen binnenkort allemaal een Namibische identiteit, voor schoon drinkwater en elektriciteit wordt gezorgd en volgens hem luistert de regering goed naar de bevolking (daar kunnen ze bij ons in Nederland dus nog wat van leren ;-)) 
Die nacht worden we wakker gemaakt door de nijlpaarden. Ze lopen te grazen in het gras van de camping en lopen nu ongeveer 5 meter van onze auto. We horen de enorme voetstappen dreunen. Gelukkig slapen we hoog en gelukkig hoef ik niet heel erg te plassen! Als we 's ochtends in het licht kijken, liggen ze weer heerlijk in de rivier te spelen......en daar zie ik ze toch het liefst.
Vandaag zullen we de grens oversteken naar Botswana. Daarover meer in "Botswana part I"

Ivan & Nathasja