Selamat Tahun Baru, oftewel Happy Newyear!!

Selamat Tahun Baru, oftewel Happy Newyear!!

Op dinsdag 31 december slapen we eerst maar eens lekker uit en 's middags doen we ook niet veel meer dan wat rondlopen in Sanur. We moeten immers een beetje onze krachten sparen voor het feest van vanavond ;)
Aan het einde van de middag gaan we richting Kuta, the place to be tijdens oud&nieuw hebben we ons laten vertellen. We laten een taxi bellen door de receptie van ons hotel, maar helaas...meer dan een uur wachttijd. Dat hadden we kunnen weten natuurlijk. We besluiten de straat op te gaan en proberen er daar eentje aan te houden. De eerste taxichauffeur die we tegenkomen heeft helemaal geen zin om richting Kuta te rijden en laat ons staan. Gelukkig is de tweede wel bereid ons mee te nemen. Uiteraard wel tegen een iets duurder tarief dan normaal en we moeten het laatste stukje lopen omdat Kuta centrum vandaag autoloos is, maar dat is prima.
Wat een drukte daar bij aankomst; enorme mensenmassa, overal vuurwerk, scooters, politie en zelfs het leger is uitgerukt om de boel in de gaten te houden.
Eerst even een hapje eten in de hoofdstraat bij de hippe tent Vi Ai Pi. Overal worden mensen en tassen gecontroleerd en voor de deur staat een half leger aan beveiligers. We mogen blij zijn dat er nog een tafeltje vrij is, want na ons moeten mensen aan de bar eten. Na ons lekkere oudejaarsdiner begint het keihard te regenen. We schuilen met een drankje bij Club Bounty, de plek waar de aanslag van 2002 is geweest. Vanavond mag blijkbaar alles naar binnen hier; bejaarden, mensen met kinderwagens, oma's met blote buiken,  kleine kinderen en dikke vrouwen in iets TE strakke legerpakjes ;-)
De regen wordt iets minder en we lopen door richting het strand voor het vuurwerk om 24.00 uur. Onderweg drinken we nog wat in verschillende barretjes op de route en overal is het gezellig druk met live muziek, dj's en danseressen. Op straat krioelt het van de verkopers met knipperende lampjes en toeters. Maar nergens vuurwerk te koop.....dat verbaast ons.
Op het strand aangekomen is het echt afgeladen met mensen en eet- en drinkkraampjes. Al ruim voor 24.00 uur wordt er al veel mooi siervuurwerk afgestoken, wat een mooi gezicht is tussen de palmbomen door boven de zee.
Rond 23.45 uur wordt de regen harder, we zijn allemaal inmiddels zeiknat en misschien dat er daarom ineens 5 minuten te vroeg wordt afgeteld. Of mijn horloge loopt gewoon 5 minuten voor haha. Na het aftellen een enorm geknal van vuurwerk, heel veel grote vuurpijlen, waarvan het gekleurde licht mooi weerkaatst in de zee. Mensen gillen en schreeuwen.....nog ietsje harder wanneer er een gillende keukenmeid wordt afgestoken, want die dingen vinden de mensen hier blijkbaar errug bijzonder...
Bij gebrek aan champagne proosten we met een flesje Smirnoff Ice terwijl we genieten van al het moois om ons heen. HAPPY NEWYEAR!!!!
Zodra het vuurwerk minder wordt en de regen nog heviger, lijkt iedereen op precies hetzelfde moment weg te willen van het strand. Het gevolg is één grote chaos: duizenden mensen door een heel smal straatje wat blank staat van de regen.....mensen raken slippers kwijt onderweg, trekken, duwen, paraplu's die steeds bijna in je ogen prikken!
Tot onze verbazing is de tweede taxi die we net buiten het centrum van Kuta tegenkomen nog beschikbaar en we stappen druipend in. Na 15 minuutjes zijn we weer in ons hotel, waar we na een lekkere warme douche via internet familie en vrienden nieuwjaar wensen (ook al is het in Nedeland nog helemaal geen 24.00 uur). Raar om nieuwjaar op een ander moment te vieren dan "de rest"...

Woensdag 1 januari: the day after
Lekker lang uitslapen en omdat het weer eens de hele dag regent kijken we een film, slapen nog wat, kijken Geer & Goor op de iPad en halen we 's avonds een pizza.

De volgende dag is het niet veel beter. Regen, regen, regen....... We doen deze dag een beetje hetzelfde als gisteren :-)
Alleen 's avonds gaat het mis: Ivan staat op uit een stoel en bam, het schiet weer in z'n rug. Hmmm hopelijk valt het dit keer mee en is het na een goede nachtrust weer over.

Vrijdag 3 januari
We moeten om 10.00 uur uitchecken om naar de ferryboot gebracht te worden: tijd voor een weekje naar het kleine en rustige eilandje 'Gili Trawangan' oftewel Gili T zoals de locals het noemen.
Ivan staat op met pijn in zijn rug en kan amper lopen :-( Zucht, dat komt nooit uit, maar helemaal niet op een 'reisdag'. Ik haast me nog even snel naar de apotheek voor medicijnen. 
Om 10.30 uur stappen we in in het busje wat ons naar de haven rijdt..... Alle hobbels die er in de weg zitten zijn voor ons, lekker als je rugpijn hebt!! We moeten de boot van 13.00 uur hebben en komen een uur te vroeg aan. Uiteindelijk vertrekt de boot om 15.15 uur en al die tijd hebben we met honderd andere passagiers op een klein stenen steigertje moeten wachten zonder zitplaatsen. Constant staan er mensen voor je die van alles en nog wat willen verkopen. Ze schijnen het woord "no" maar niet te begrijpen en blijven gerust 15 minuten met een zielig gezicht voor je neus staan zonder een woord te zeggen. Heel irritant als je al een rotdag hebt haha.
Wanneer de boot aankomt gaat iedereen lekker op een klutje staan.... Eerst de andere mensen eraf, bagage eraf.... Oh ja, er moet nog even getankt worden natuurlijk. Er komt een auto de steiger oprijden vol met jerrycans benzine. "Geen zorgen, het duurt maar 20 minuten" wordt er geroepen en "of we even aan de kant willen gaan". Duwen, trekken, mensen, koffers, huilende kinderen, 30 graden , Ivan pijn in z'n rug en ik loop dus inmiddels met 4 tassen in plaats van 2...
Na 20 minuten in en op elkaar geplakt te staan bedenkt de staff van de boot zich opeens iets: misschien kunnen we alvast de bagage in het ruim gooien terwijl we moeten wachten tot er getankt is. Goh, slim zeg! ;-)
Goed, iedereen dus even z'n bagage afgeven en doorlopen graag.... Dat doorlopen is nog best lastig voor de meeste mensen.
Eindelijk zit dan de benzine en de bagage erin, nu wij nog. Iedereen wurmt zich weer naar voren om maar vooral als eerste op de boot te zitten.
Zo, we zitten! De overtocht duurt 1,5 uur. Gelukkig is de zee niet al te ruig vandaag.
Bij aankomst op Gili T duurt het uiteraard weer even voordat we alle spullen hebben en we gaan daarna snel op zoek naar iets dat ons naar onze accomodatie kan brengen. Er rijden hier geen auto's, geen scooters ( een van de charmes van dit relaxte eilandje), maar wel paard en wagen ;-) We stappen achterin de kar en komen 10 minuutjes later aan bij onze slaapplek, Bungalow Indigo. Deze krijgt lovende kritieken op Tripadvisor, dus onze verwachtingen zijn hoog! :-)

Tijd dus voor een weekje relaxen, duiken en verder helemaal niets doen...!